A cobertura informativa sobre o crime de Cambados

Comunicado do Colexio Profesional de Xornalistas
de Galicia-Observatorio Galego dos Medios

A raíz da cobertura que os medios de comunicación fixeron do crime perpetrado por un garda civil que matou dun disparo á súa ex noiva no interior do cuartel de Cambados, o Observatorio Galego dos Medios do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia, reitera o deber que teñen os xornalistas de observaren as normas éticas e profesionais ás que os obriga a súa condición de mediadores entre os feitos e a sociedade. É ao que responden as recomendacións que de maneira consensuada foron recollidas no seu día (16 de outubro de 2004) na “Declaración de Compostela”, algunhas das cales foron incumpridas neste caso. Ao respecto, o Observatorio quere subliñar eses incumprimentos:


1.- Algúns dos medios que cubriron ese execrable crime incluíron a información na sección de Sucesos, e no seu defecto, en páxinas ou bloques informativos habitual e rutinariamente destinadas a crimes e delitos diversos. Desta maneira, restáronlle a ese acto de violencia contra a muller que acudira precisamente ao cuartel para denunciar ao seu agresor a súa dimensión social, ou mellor, a súa identificación como problema social que é. Da mesma maneira que nos atentados terroristas queda claro que o asasinato non é un crime máis, senón que está incardinado nun contexto político e que quen mata está ligado a unha determinada ideoloxía, debe quedar tamén claro que os asasinatos de mulleres –ou no seu caso, as agresións que elas sufriran- a mans de homes polo simple feito de seren mulleres, beben da ideoloxía patriarcal e han ser presentados nos medios de comunicación incardinados no contexto da violencia de xénero. Porque se trata da mesma ideoloxía da que beben as desigualdades entre mulleres e homes que se manteñen na vida cotiá, a mesma que actúa como motor da violencia de xénero. Neste caso concreto, a posición de dominio que asumiu o agresor: ou miña ou de ninguén.

2.- Así mesmo, a maior parte dos medios esforzáronse por explicar o comportamento criminal do home en base aos efectos do alcohol, da depresión ou do seu carácter agresivo. Agora ben, o estado de suposta embriaguez non lle impediu moverse con precisión no escenario do crime, nin tampouco matar á que fora a súa noiva dun tiro certeiro. Priorizando esas circunstancias sobre o acto criminal en si, algúns medios contribuíron a atenuar a brutalidade e a culpabilidade do agresor. Este tipo de actos deben explicarse atendendo á súa última causa, nunca priorizando as circunstancias colaterais no relato xornalístico.

3.- Aínda que a vítima non teña xa a posibilidade de defenderse, como é o caso, segue íntegro o seu dereito á intimidade. A práctica totalidade dos medios que cubriron este crime non só claudicaron nisto, senón que como consecuencia diso incumpriron tamén o deber que teñen de respectar o dereito ao anonimato dos familiares da vítima.

4.- Nos relatos xornalísticos publicados ou editados non se esforzaron os seus autores en dar conta, como se vén recomendando e mesmo como se ten consensuado ultimamente entre responsables de igualdade nos gobernos e representantes de medios, daquela información –datos, recursos, entidades de apoio e asesoramento- que ha ser útil para que outras mulleres que se sinten ameazadas e acosadas, como o estaba esta muller de Cambados, saiban a que aterse, e non acaben sendo vítimas mortais de homes violentos. E tamén porque é como se as pode animar desde os medios, para que casos tan graves de violencia de xénero non acaben producindo nas que estean sufrindo a mesma situación un efecto disuasorio, buscando pola contra a maneira de saíren da espiral de violencia na que estiveran atrapadas.

5.- É preciso insistir en identificar a violencia contra as mulleres como unha violación dos dereitos humanos. Os medios de comunicación non acostuman identificar como tal a violencia de xénero, nin adoitan cualificala como unha violencia estrutural, a non ser que recollan as verbas dalgunha fonte que así o faga.

6.- Nas informacións sobre este crime vertéronse algunhas contradicións, derivadas da maneira en que utilizaron as versións das fontes, e nesa medida os medios que as trasladaron provocaron confusión nos seus receptores. É necesario que medios e xornalistas validen a fiabilidade e a credibilidade da información que lles cedan as fontes, sobre todo tratándose de fontes oficiais (policiais, gobernamentais…) e de fontes espontáneas e testemuñais (veciños/as, compañeiros/as…), antes de integrala nos relatos definitivos –escritos ou audiovisuais-. Da iniciativa propia e da dilixencia na investigación que leve a cabo o xornalista hase derivar un tratamento e uns contidos que respondan ao seu compromiso coa verdade e á solidariedade coa vítima. A utilización de fontes que ademais de plurais en número sexan cualitativamente diversas, e de fontes expertas ou con coñecementos no ámbito da violencia de xénero (practicamente ausentes nas informacións sobre o crime de Cambados), garante en boa medida eses compromisos profesionais e esa dilixencia. Do contrario, pode ocurrir e de feito ocurre que nas informacións deste tipo se perpetúen os prexuizos e estereotipos tradicionais, culpabilizando á vítima, ou como fixo algún medio no tratamento que lle deu a este crime, xustificando ao agresor ao aducir por boca de fontes espontáneas que se trata dun bo home que simplemente tivo un mal momento.

http://www.xornalistas.com/

Palabras de Loreto Primo na concentración convocada pola MMM de Trasancos polo asesinato de Mariluz Posse

Jaime Máiz Sanmartín, de 34 anos de idade, garda civil, natural de Ferrol.

Hoxe queríamos comenzar cun nome como case sempre nestas concentracións. Pero esta vez como vedes é diferente, non é o nome dun presunto asasiño, é o nome do asasiño dunha muller que tamén tiña un nome: Mari Luz Posse.
Sempre escoitamos os nomes das mulleres asasiñadas, xa vai sendo hora de escoitar o nome dos asasiños.
Por qué morreu Mari Luz Posse? Polo mesmo que morreron outras 5 mulleres na Galiza e 70 no resto do Estado.

As estatísticas engrósanse con cifras de mulleres maltratadas e asasiñadas que o único que querían era facerse escoitar, que querían escapar dunha situación insostible e que denunciaron.Todo esto sucede e seguirá sucedendo, mentres a sociedade da que todas e todos formamos parte o consintamos.Mentres una parte desta sociedade xustifiquemos, disculpemos o simplemente ignoremos o que está a pasar ó noso arredor tódolos días, seguirá pasando.Mentres non sexamos quen de denunciar e de sinalar ós maltratadores e asasiños de mulleres.Mentres algúns homes sigan pensando que as suas compañeiras son da sua propiedade e non lles demostremos que están completamente errados.Mentres os maltratadores e asasiños se sigan acubillando e pensando que son impunes no seo familiar, e os que o vemos dende fora non o denunciemos.Mentres non sexamos capaces de facer mudar esta sociedade todavía no século XXI extremadamente machista en tódolos seus eidos, non rematarán estas cifras terribles.

Non nos podemos conformar con que os políticos fagan leis, leis sempre benvidas, e por desgracia sempre con medios insuficientes para facelas cumplir.Non nos podemos conformar con que nas escolas intenten ensinar ós nosos nenos e nenas en igualdade. Ainda sendo esto básico, se non o ven reflexado no seu arredor, non servirá.Estámonos a facer un fraco favor se pensamos que esto non se pode cambiar. Si que podemos, podemos rematar coa violencia machista cada quen dende a sua responsabilidade.

É por todo isto que vos convocamos hoxe aquí a Marcha Mundial das Mulleres.

-porque queremos mudar unha situación insostible para nós

-porque queremos por fin, ser nós mesmas

-porque queremos que se nos vexa e se nos escoite

A pesares do loito e do moi triste que o é o día de hoxe, tamén queremos que sexa un dia con esperanza. Conseguiremos entre todas mudar esta situación, porque é os noso dereito a existir como mulleres, porque é a nosa propia vida a que está en xogo.Porque nós, non non resignaremos, porque nós, non nos renderemos. Porque estaremos aquí xuntas para revelarnos cada vez que haxa que facelo. Porque estar aquí forma parte da nosa responsabilidade.

Non o dubidedes nin por un segundo que esta é unha loita gañada.Grazas a todas e todos por estar aquí neste dia tan triste.

Comunicado de condena polo asesinato de Mariluz Posse de Homes Galegos pola Igualdade

Homes Galegos pola Igualdade condea públicamente o acto de violencia machista que se produxo este domingo 16 de decembro de 2007 en Cambados (Pontevedra), onde un Guardia Civil acabou coa vida da súa ex compañeira sentimental.

Representantes da asociación de Homes Galegos pola Igualdade, gardarán un minuto de silencio nos seus respectivos postos de traballo para condenar este suceso e mostrar a súa solidaridade cos familiares da vítima.

Un saúdo, atentamente,


Asociación de Homes Galegos pola Igualdade
Teléfonos: 609276501; 661181725; 661582721
Correo Electrónico: info@homesgalegospolaigualdade.org
Web: www.homesgalegospolaigualdade.org

Marchan mais de 3000 mulleres na fronteira Colombia-Ecuador

MOVEMENTO DE MULLERES CONTRA A GUERRA
MOVILIZACION BINACIONAL DE MULLERES NA FRONTEIRA COLOMBIA-ECUADOR

O 23 de novembro do ano en curso marcharon máis de tres mil mulleres de diversas organizacións sociais e populares, na fronteira Colombia-Ecuador polas seguintes razóns:

Perto de 250 mil colombian@s, na súa maioría mulleres, buscaron refuxio en Ecuador fuxindo da intensificación do conflito social e armado que vive Colombia e a militarización da fronteira. As violencias contra as mulleres, e en particular a violencia sexual continúa sendo unha práctica recorrente por parte de todos os actores armados. Rexeitamos a discriminación e subordinación que vivimos as mulleres e reivindicamos e esiximos unha vida autónoma e digna.

A marcha saíu de Bogotá o mércores 21 de novembro ás 9 p.m. A primeira parada foi en Popayán, onde fixeron unha marcha pola cidade, alí mobilizáronse unhas mil mulleres denunciando os feminicidios, as violencias contra as mulleres, contra a guerra, e en xeral contra toda a situación de persecución e odio cara ás mulleres que esta sociedade esta expresando cada vez máis con accións demenciais contra todas.

A seguinte parada foi en Pasto onde foron recibidas polo Gobernador Antonio Navarro Wolf, realizouse un evento político-cultural onde falaron as mulleres das organizacións presentes no evento, denunciando unha vez máis a situación de violencia que vivimos as mulleres en Colombia.

O 23 de novembro chegamos a Ipiales, fíxose unha homenaxe na Praza Principal ás mulleres presentes e ás ausentes, logo saíuse en caravana cara á Ponte de Rumichaca onde se reuniron con mulleres de Ecuador de diversas organizacións populares e sociais do país irmán.

No consulado de Colombia na fronteira realizouse un evento político-cultural onde participaron indíxenas kofanes de Sucumbios, os guambianos colombianos e ecuatorianos, cos seus respectivos gobernadores e sabios das tribos, quen realizaron un ritual de procura da paz en Colombia.

O domingo 25 de novembro realizamos unha sentada na sétima con 26, en conmemoración do día da non violencia contra a muller, e fundamentalmente para denunciar os últimos feitos que veñen sucedendo en Colombia de asasinatos contra mulleres en Medellín e Cali, onde morreron mais de cen, en circunstancias que as autoridades non queren esclarecer, nin facer xustiza.

Todas estas actividades realizáronse no marco da NON VIOLENCIA CONTRA A MULLER que todos os anos conmemoramos, denunciamos e esiximos que as vidas das mulleres e as nenas debe protexerse, porque todo atentado contra as mulleres son delitos de lesa humanidade.

MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES-COLOMBIA
MESA MULLERES E ECONOMÍA
+info Ruta Pacifica

Así foi o 25N2007 da Marcha Mundial das Mulleres na Galiza

25N2007, Día Internacional da Loita Contra a Violencia de Xenero, na Galiza

“PODEMOS ACABAR COA VIOLENCIA MACHISTA, CADA QUEN DESDE A SÚA RESPONSABILIDADE”

Un ano máis a Marcha Mundial das Mulleres, convocou en toda Galiza actos e mobilizacións para manifestar a nosa repulsa contra a violencia machista. As nosas mobilizacións están en consonancia coas celebradas en cidades e vilas de todo o Planeta. A rede internacional da Marcha emiteu unha Declaración desde a súa Secretaria Internacional convidando a mobilizar-nos nesta Xornada internacional de loita contra a violencia cara ás mulleres. Cinco Coordenadoras Locais xunto coa Coordenadora Nacional Galega,convocaron entre outros actos cinco concentracións [A Coruña, Compostela, Costa da Morte, Ferrol Terra e Pontevedra] e unha manifestación en Vigo.

Editaron-se miles follas informativas que se repartiron por todos os recunchos da Nosa Terra, cun Manifesto redactado en consenso desde a Coordenadora Nacional Galega, no que, ademais de analizar a situación actual e as necesidades desta loita, nomeamos, un por un, todos aqueles sectores que comparten a responsabilidade para rematar coa secuela da violencia machista: organizacións políticas, medios de comunicación, sindicatos, comunidade educativa, movementos asociativos, persoas crentes, homes e mulleres…

A través do campaña “PODEMOS ACABAR COA VIOLENCIA MACHISTA, CADA QUEN DESDE A SÚA RESPONSABILIDADE”, convidamos a todos os colectivos e sectores sociais a loitar para rematar con este tipo de violencia. Cremos que todas as persoas que queren unha sociedade máis xusta e democrática deben asumir a súa responsabilidade nesta tarefa.

Por isto, sumámonos, unha vez máis, as iniciativas europeas da Marcha Mundial das Mulleres e sacamos á rúa uns brazaletes como símbolo de duelo por cada unha das vítimas, coa finalidade de conseguir que o maior número de persoas fagamos un xesto para visibilizar o noso rexeitamento á violencia machista.

Para os brazaletes, que se repartiron en todas as mobilizacións, empregamos as cores de loito: negro, branco e violeta e dúas frases que reflicten con rotundidade a nosa posición ante este tipo de violencia:

• “Podemos acabar coa violencia machista”
• “Eu non son cómplice da violencia machista”

O brazalete, vai acompañado dunhas pequenas instrucción de interese, pois podemos utiliza-lo:

• Cada 25 de novembro, Día Internacional de Loita contra a Violencia de Xénero.
• Cada vez que participemos nunha concentración de repulsa contra a violencia machista.
• As veces que consideremos necesario mostrar o noso rexeitamento da violencia machista, no noso posto de traballo, no noso lugar de lecer, no noso ámbito familiar...

Na maioría das mobilizacións apresentaou-se a Campaña "PODEMOS ACABAR COA VIOLENCIA MACHISTA, CADA QUEN DESDE A SÚA RESPONSABILIDADE":

Cunha representación artística a través da lectura do manifesto nacional galego, combinando música e plástica, para realizar un simbolismo sobre o que a Marcha Mundial das Mulleres quere expresar neste 25 de novembro: a necesidade da unidade de todos os sectores que aspiran a transformar esta sociedade para converti-la nunha sociedade inspirada nos valores de igualdade.

Perante os quince dias anteriores mulleres da Marcha Galega, participaron en diferentes xornadas, encontros, roldas de prensa, entrevistas radiofónicas e outras actividades por diferentes vilas e cidades da Galiza, mesmo a Marcha Mundial das Mulleres na Galiza, recibeu o Premio "Eu Tamén navegar", que concede a Xunta de Galiza [Goberno da Comunidade Autónoma], que é un recoñecemento polo noso traballo desenvolvido a prol dos dereitos das mulleres.

Enlaces das Actividades da Marcha deste 25N2007

• - Actos da Coruña
• - Actos de Compostela
• - Galería Fotográfica de Compostela
• - Actos da Costa da Morte
• - Actos de Ferrol Terra
• - Galería Fotográfica de Ferrol Terra
• - Actos de Pontevedra
• - Galería Fotográfica de Pontevedra
• - Actos de Vigo

Enlaces cos manifestos e Declaracións:

• Enlace co Manifesto do 25N2007 da Marcha na Galiza
• Enlace coa Declaración Internacional da Marcha co motivo do 25N2007
• Enlace co Manifesto de Buserana da Coordenadora Local da Marcha na Costa da Morte
• Enlace coas palabras de Anxela Lagoa agradecendo o premio "Eu tamén navegar"

A Coruña no 27N2007

Concentración na Praza do Obelisco

Crónica

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional





















__________________

O 25 de novembro de 2007 en Vigo

Máis de 1000 persoas manifestaron-se, polas rúa de Vigo, este 25 de novembro, convocadas pola Marcha Mundial das Mulleres, co motivo do Día Internacional Contra a Violencia de Xénero, para pedir "o fin da violencia machista" e para esixir implicación da sociedade e das institucións para terminar coa "secuela da violencia de xénero".

[Foto de Tony de Lis]

A manifestación saía da Rúa Urzáiz pasadas as 12 do mediodía, a abria unha faixa que puñas: "Podemos acabar coa violencia machista, cada cal desde a súa responsabilidade". Muitas persoas congregadas lucían brazaletes con este mesmo lema, no caso das mulleres, e coa frase "Eu non son cómplice.." no caso dos homes.

Entre os participantes estaba a secretaria xeral de Igualdade, Carme Adán, de colectivos de mulleres como Alecrín, a Rede Veciñal de Mulleres contra os Malos Tratos e a Federación veciñal.

O Museo de Arte Contemporánea de Vigo, onde están colocadas 69 siluetas femininas de cartón que simbolizan ás vítimas da violencia de xénero no que vai de 2007, foi onde rematou a manifestación.

Estas siluetas, do mesmo xeito que as persoas que participaron no evento, foron rodeadas por cintas de tea que representan "a telaraña da sociedade patriarcal" e que, foron finalmente cortadas "coas tesoiras simbólicas do feminismo".

Rematou o acto coa leitura do manifesto no que se fixo un chamamento á responsabilidade colectiva para acabar coa violencia machista.

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional
______________

25N2007 Buserana, na Costa da Morte

comunicado DE BUSERANA PARA O 25 N. 2007

Benvidas e benvidos a este acto pola non violencia contra as mulleres. Reunímonos este 25 de novembro baixo o lema Podemos acabar coa violencia machista, cadaquén dende a súa responsabilidade. Podemos??

A maior parte de nós, ao non usarmos a violencia física nas nosas relacións habituais, estamos convencidas e convencidos de non sermos sexistas, de non ter nada que ver coa violencia que sofren esas mulleres que con demasiada frecuencia saen nos xornais, pasando a engrosar unha estadística negra. Mais unha cousa é non querer ser sexista, e outra ter comportamentos e pensamentos que, interiorizados hai tempo, hoxe son inconscientes e convírtennos en cómplices involuntarias e involuntarios dese machismo que mata. Porque a violencia sobre as mulleres xorde dunha sociedade patriarcal, e todos e cada un dos matices que así a conforman, axudan a manter tamén esta lacra.

Aí radica a importancia do que cadaquén pode facer. É fundamental a vontade de facer visíbeis e de rexeitar todos aqueles feitos e ditos “normais” que perpetúan o machismo na nosa sociedade. Todos os días. En cada lugar. En calquera situación. Con calquera que esteamos. Sempre.

Podemos, claro está, non agredir fisicamente a ninguén. Mais tampouco agredamos verbalmente. Agrede quen insulta, quen critica a roupa dunha rapaza ou muller porque parece unha puta, o que nos extremos leva a xustificar unha violación pola provocación que ela supuña, ou unha malleira na casa porque non me gusta como vas. Agrede tamén quen cala ante esas críticas, pois cando permitimos un comportamento facémonos cómplices por omisión.

Podemos deixar de rir os chistes machistas, e pedir a quen os conte unha actitude de respecto. Podemos non ver os programas que fan do machismo un humor que denigra as mulleres e perpetúa o sexismo base da violencia.

Podemos non entrar nas conversas sexistas, que consideran as mulleres simples obxectos: descalificándonos cando non gustamos fisicamente, tratándonos coma un floreiro inútil cando si.

Podemos deixar de supoñer actitudes e aptitudes, ou a falta delas, das mulleres, mozas e nenas polo feito de selo.

Podemos educar na igualdade real: a facer os mesmos traballos, a vestir como elixamos, a tomar as propias decisións, a querer a quen queiramos, e a deixar de querer cando así o sintamos.

Podemos falar tamén en feminino. A linguaxe é masculina porque foi regulamentada por homes para un mundo patriarcal; o masculino inclúe o feminino no mundo no que as mulleres están sometidas aos homes. Non queremos ese mundo. Porque aquilo do que non se fala, non existe, falemos en feminino, xa que só facéndonos visíbeis haberá igualdade real.

Podemos apoiar as mulleres maltratadas sen esquecer nunca que ela é a víctima. Nada, nunca, xustifica a violencia. Este ano tivemos o horror moi preto de aquí, neste mesmo concello. E escoitamos máis lamentos polo que lle pasaría ao pobre do home, tivo que ser un momento de tolemia, que pola muller asasinada, que a saber que faría. E podemos chamar as cousas polo seu nome: esta muller, como tantas outras, non morreu, señoras e señores; foi asasinada.

Podemos aillar os maltratadores, e transmitir, cada vez que unha muller é asasinada, golpeada, controlada ou insultada, que esta sociedade non os admite. E debemos rexeitalos en voz alta e clara, publicamente, por boas cualidades que na vida pública se lle puidesen ter apreciado. É absolutamente incompatibel ser boa persoa con agredir a outra. Os lobos, inda con pel de ovella, deben ser tratados como tal.

Podemos, mulleres, mozas e nenas, aprender a querernos a nós mesmas, e saber dende o berce que a responsabilidade de governar as nosas vidas é nosa. Fronte ao que a sociedade viña ensinando, hoxe debemos saber que non o hai violencia xustificada, que non merecemos o maltrato, que non é xusto nen normal, que non é culpa nosa, que non hai por que aguantar, que un maltratador non cambia, que o problema teno el. Debemos sabelo e facelo saber. Ignoralo levou á morte este ano a 69 mulleres. E cando topemos con quen cre o contrario, denunciémolo e rexeitémolo sen contemplacións.

Cada unha e cada un de nós pode e debe, dende a súa responsabilidade persoal, profesional e familiar, construír a sociedade igualitaria e pacífica que desexamos. Sociedade na que ningunha muller sexa asasinada por selo, na que ningunha muller sufra no silencio da súa privacidade golpes, insultos, humillacións e control, na que ningunha nena aprenda que as relacións violentas e de dominio son as normais. Cambiemos os pequenos detalles que transmiten e interiorizan o machismo, e cada vez que o fagamos estaremos contribuíndo a erradicar o maltrato. Nós xa o facemos. Ti tamén podes. Xuntas e xuntos, PODEMOS.

Cee, 25 novembro 2007

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional
______________

Ferrol Terra 25N2007

Galería Fotográfica da concentración que tivo lugar na Praza de Galiza de Narón, ás 12 do mediodía [Entrar].

Crónica da Xornada.

Enlace coa Galería Fotográfica da Concentración do 25N2007 en Ferrol Terra

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional
_____________

Concentración do 25N2007 en Compostela

Concentración en Compostela co motivo do Día Internacional Contra a Violencia de Xenero, convocada pola Marcha Mundial das Mulleres

Enlace coa Galería Fotográfica da Concentración do 25N2007 en Compostela

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional

___________

Concentración do 25 de Novembro en Pontevedra

Concentración do 25 de Novembro en Pontevedra

Convocamos concentración para as 12 da mañá, na concentración máis de unha ducia de mulleres lemos poemas que falan de mulleres, que denuncian situacións de violencia, que expresan a raiba, o medo, a desesperación.... Estivemos na "Praza 8 de marzo. Día das mulleres" dende as 10 da mañá, a xente que pasaba achegábase a nos, ou nós íamos xunto dela para convidala a participar na realización do mural colectivo contra a violencia de xénero, para lembrar e reivindicar ás mulleres e nenas asasinadas, para poñer o brazalete, en fin para comprometerse.

Enlace coa Galería Fotográfica da Concentración do 25N2007 en Pontevedra

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha da Galiza

Enlace co Comunicado do 25N2007 da Marcha Internacional
______________________

Palabras de Anxela Lagoa agradecendo o premio "Eu tamén navegar"

"A Marcha Mundial das Mulleres, agradece sinceiramente este recoñecemento por todo o que significa. Para nós, as mulleres da Marcha que participamos a título individual ou que representamos tamén a outras organizacións recibimos con moita ilusión e responsabilidade este recoñecemento polo noso traballo desenvolvido a prol dos dereitos das mulleres.

O valoramos moi positivamente porque cremos que detrás del, está o valor que as mulleres galegas lle están a dar ao esforzo colectivo das mulleres que participamos na Marcha.

Ademais cremos que as persoas que forman o xurado deste premio “Eu tamén navegar” consideran que ás accións, os obxectivos e os camiños que a MMM percorre están a axudar ás mulleres e axudando á sociedade en xeral, para que nela rixan os principios da Marcha; a xustiza, a paz, a solidariedade, a igualdade e a liberdade.

O movemento feminista da Marcha, pretende erradicar a violencia de xénero, non só visibilizando esta problemática social tan grave e con tantas formas, senón facendo cambios, transformacións. A violencia machista é un problema que só lle afecta ás mulleres, pero somos todas e todos, persoas, colectivos, institucións..., as que modificando as estructuras patriarcais, cada quen dende a súa responsabilidade, podemos poñer fin a esta violencia que ten as súas causas no machismo ou sexismo, no patriarcado ensinado que pretende controlar, dominar e subordinar ás mulleres, para lograr a súa obediencia e disponibilidade.

Por iso a Marcha, aínda que considera esencial que se leve a cabo unha atención integral e efectiva, das mulleres víctimas de violencia, o que pretende e destarrar as causas da violencia, construír outro mundo posible, onde as mulleres aprendamos a empoderarnos, para que o noso punto de vista conciliador, negociador, o noso liderazgo ¿entrañable?, como dí Marcela Lagarde, se instaure nunha democracia real e os homes rechacen o modelo masculino patriarcal e deixen de ser cómplices dos maltratadores e asasinos de mulleres. A sociedade, temos que decirlles que están sós, illados, que non teñen cabida no mundo que queremos vivir, que son culpables e merecedores de castigo. E ás mulleres sobre as que exercen violencia dicirlles, non estades soas, non sodes culpables senón que sodes merecedoras de respecto, de autonomía e de independencia, de amor, de solidariedade, de xustiza, merecedoras de sorrisos, bicos e apertas.

E hoxe, se nos brinda a oportunidade de facer un chamamento a todas as mulleres, que dalgunha maneira son partícipes neste recoñecemento, para que apoien a loita feminista, para que entre todas marchemos polos camiños da igualdade e logremos facer cambios que consigan mellorar a calidade de vida das mulleres e dos homes, para facer desaparecer a pobreza e a violencia deste mundo.

A MMM, para mín, representa, esa maneira de facer e de ver as cousas que temos as mulleres, que aínda sendo tan diferentes e vivindo en distintos lugares, sabemos unir, entrelazar forzas, crear amizade e compañeirismo. Para mín e creo que para todas as mulleres que estamos e estarán na Marcha, o feminismo fainos reflexionar, danos ansias e gañas, danos optimismo e forza, danos seguridade. A min, particularmente, faime sentir moito mellor persoa e logra que entenda e respete, que entenda a importancia das reivindicacións e da solidariedade internacional entre mulleres. Por iso, debo e teño que dicirlles as mulleres e organizacións de mulleres que se acheguen ao feminismo da Marcha, que se unan aos valores do feminismo, que a Marcha tamén é delas e así todas xuntas, encherémonos de orgullo sabendo que estamos participando en lograr cambios, para que as mulleres teñan de verdade dereito a unha vida libre de violencia. Grazas. "

Comunicados 10,11 e 12. Mobilización Binacional de mulleres á Fronteira Colombia - Ecuador

Comunicados 10,11 e 12. Mobilización Binacional de mulleres á Fronteira Colombia - Ecuador

Estimadas amigas,
Recibimos esta mensaxe e estámola reenviando.
Maria

Estimadas amigas e amigos,

Envíolles os Comunicados de Prensa Non. 10,11 e 12 da Mobilización Binacional de Mulleres á Fronteira Colombia - Ecuador; para que por favor nos axuden coa difusión do mesmo.

Un abrazo e estamos en contacto.



Shima Pardo
Comunicadora
Ruta Pacífica de las Mujeres

Comunicado 10 - As mulleres percorremos as vías de Colombia e Ecuador para atoparnos na Fronteira-

Comunicado 11 - Cada vez máis perto da fronteira Colombia - Ecuador. Somos mulleres e o simbólico represéntanos -

Comunicado 12 - Amigas do mundo acompáñannos na mobilización. Solidariedade internacional coas mulleres ecuatorianas e colombianas -

“Mujeres de la frontera Unidas por la Paz”
http://www.rutapacifica.org.co
____

INFO@MARCHEMONDIALE.ORG
mminfo@marchemondiale.org
22 de novembro de 2007 17:31
Maria Curione
mariac@marchemondiale.org
________________

Marche Mondiale des Femmes contre les Violences et la Pauvreté
C/O SUD PTT 25/27 rue des Envierges 75020 Paris
Téléphone : 01 44 62 12 04 ; Fax : 01 44 62 12 34 ;
Site : www.marchemondiale.org
________________

Declaración Internacional da Marcha Mundial das Mulleres con motivo do 25N2007

25 de novembro de 2007
Xornada internacional de loita
contra a violencia cara ás mulleres
Declaración da Marcha Mundial das Mulleres

Na Carta Mundial das Mulleres para a Humanidade, nós militantes da Marcha Mundial das Mulleres, reafirmámonos no compromiso do mundo que estamos construíndo: Un mundo onde "todos os seres humanos vivan libres de toda violencia. Onde ningún ser humano perténzalle a outro. Onde ningunha persoa poida ser esclavizada, forzada ao casamento, deba realizar traballo forzoso, sexa obxecto de trafico ou de explotación sexual."

O 25 de novembro de 2007 "xornada internacional de loita contra a violencia cara ás mulleres" mobilizámonos no mundo enteiro para reafirmar a liberdade, a paz, a xustiza, a solidariedade, a igualdade: os valores da Carta.

Condenamos o patriarcado, sistema milenario de desigualdades, explotación, privilexios, discriminacións, valores, normas, políticas, polo que a autoridade e o poder recae nos homes e no masculino, baseado na premisa dunha suposta inferioridade natural das mulleres en tanto que seres humanos, que leva a unha estratificación na cal as mulleres ocupan un papel inferior, un sistema que xera violencias.

Condenamos o machismo, que nega o dereito á autonomía corporal, sexual e reprodutiva, á felicidade e o pracer das mulleres, usando a violencia sexual, afectando a nosa capacidade de goce, desexo e exercicio de todos os dereitos. O machismo reduce ás mulleres a obxectos sexuais e condena ás lesbianas e promove o sexismo, a prostitución, a trata de mulleres e nenas, a violencia contra as mulleres e crianzas.

Condenamos o racismo nos nosos países, que xunto coa opresión de clase e xénero, convértense nunha trenza de dominación que condena ás mulleres campesiñas, indíxenas, inmigrantes e afrodescendientes ás peores condicións de vida.

Condenamos a globalización capitalista neoliberal que converte os nosos corpos e sexualidade en mercancía e que se apoia sobre a división sexual do traballo entre homes e mulleres, terra fértil para aínda máis violencias. Queremos pór fin ás violencias!

Este día é unha homenaxe ás tres irmás Mirabal, asasinadas por orde do ditador Trujillo na República Dominicana o 25 de novembro de 1960.

Aínda existen Estados autoritarios que utilizan a violencia contra mulleres protagonistas de movementos de mulleres e sociais. Só na última semana recibimos chamados para solidarizarnos con mulleres reprimidas en Burma, Colombia, Guinea, Irán e Paquistán[1].

[1] Para ler sobre estes chamados de solidariedade, vexase http://www.marchadelasmujeres.org e para máis informacións sobre a situación actual da Lei Marcial en Paquistán, vexase http://pakistan-wmw.blogspot.com
________________

Comité Internacional da MMM - MMF - WMW:
Miriam Nobre (Secretariado Internacional), Nana Aicha Cisséy Wilhelmina Trout (África, JingYnares e Saleha Athar (Ásia), Farida el Nakash (Médio Oriente), Rosa Guillén e Gladys Alfaro (Américas), Celina dos Santos e Nadia de Mond (Europa).

Secretariado Internacional - MMM - MMF - WMW
Rua Ministro Costa e Silva, nº 36 Pinheiros
São Paulo - SP - Brasil
Cep: 05417-080

Tel e fax: 55 11 3819-3876
e-mail: info@marchemondiale.org
site : www.marchemondiale.org
___________________

O CPXG e o OM organizan este sábado 24 de novembro de 2007 a xuntanza "O papel dos medios na información de xénero"

DENTRO DA PROGRAMACIÓN DAS VI XORNADAS LOCAIS SOBRE VIOLENCIA DE XÉNERO DO CONCELLO DE LUGO

O CPXG e o OM organizan este sábado a xuntanza 'O papel dos medios na información de xénero’

O decano do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia (CPXG) Xosé Manuel Vega Gómez e a Concelleira de Muller e Benestar Social de Lugo Carmen Basadre inauguran este sábado 24 de novembro ás 9:30 da mañá a xuntanza O papel dos medios na información de xénero, organizada polo CPXG e o Observatorio Galego dos Medios (OM) no Centro Sociocultural Uxío Novoneyra. Esta xustanza, inserida nas VI Xornadas Locais sobre Violencia de Xénero organizadas polo Concello de Lugo e a Casa da Muller, vai contar coa participación de xornalistas, investigadoras, avogadas e integrantes das asociacións de mulleres, a fin de ofrecer todas as perspectivas posíbeis sobre esta información.

A xuntanza vai continuar ás 10:00 horas da mañá coa conferencia de Marisa Soleto Ávila (directora da Fundación Mujeres) sobre a posición das organizacións de mulleres en relación coa igualdade nos medios, que vai ser presentada por Belén Puñal, xornalista especializada en comunicación de xénero. A continuación vai ser desenvolvida unha mesa redonda sobre o tratamento da información relacionada coa violencia machista, coa presenza de Luisa Costas (La Opinión de A Coruña), Cristina Caruncho Michinel (Universidade de Vigo) e Belén Regueiro (Casa da Muller do Concello de Lugo) e a moderación de Juan Carlos Rodríguez (Cadena Ser).

O treito da tarde vai comezar ás 16:30 horas e constará de dúas mesas redondas, unha dedicada ao pacto de autorregulamento, con Silvia Pérez Freire (Alecrín), Ana Sanmartín (CRTVG) e María Luísa Pasín (avogada), e outra orientada a buscar solucións para mellorar a función socializadora dos medios, na que participarán María Solar (CRTVG), Carmen Blanco (USC) e Lupe Cês (Marcha Mundial das Mulleres). As mesas van ser moderadas, respectivamente, por Begoña Fontenla e Lourdes Abuide, ambas as dúas xornalistas da CRTVG e de Onda Cero, respectivamente. A xornada, finalmente, vai ser clausurada ás 20:00 horas do serán.

As persoas interesadas poden inscribirse nos teléfonos 981935670 e 981936709 ou enviando un correo electrónico aos enderezos xornalistas@xornalistas.com ou observatorio@xornalistas.com.
________________________

Observatorio dos Medios
http://observatoriodosmedios.org/
observatorio@xornalistas.com
23 de novembro de 2007 10:12
_________________

25 de Novembro MNG: Luitadoras. O género da memoria

25 de Novembro MNG

Luitadoras. O género da memoria

Com motivo da celebraçom do Dia contra a Violência de Género Mulheres Nacionalistas Galegas apressentam o 24 de Novembro às 18:30 na Fundación Granell em Santiago de Compostela, a sua última publicaçom “Luitadoras. O género da memória.”

Esta publicaçom pretende render umha homenagem a todas as mulheres comprometidas com os valores que representava a Republica e que foram perseguidas, torturadas, encarceradas, violadas, fuziladas ou exiladas.

Através da recuperaçom da nossa história desde umha perspectiva de género trata-mos de visibilizar e reivindicar um reconhecimento social para essas mulheres que trataram sempre de defender unha sociedade más igualitária


Mulheres Nacionalistas Galegas
Galiza - 22- 11-2007
Sociedade laica.
Polo nosso direito a decidir
www.feminismo.org
mng@feminismo.org
Local Nacional: Garcia Barbom 13-1º ofc. 3.
Vigo - Galiza
_______________
Mng mng@feminismo.org 23 de novembro de 2007 13:41
__________________________________

Premio EU TAMÉN NAVEGAR para a MMM

O 24 de novembro, a Marcha Mundial das Mulleres recibirá o Premio da Secretaria de Igualdade de Loita contra a Violencia de Xénero "Eu tamén navegar". Este premio que está na súa segunda edición, foi concedido o ano pasado á Rede Veciñal contra os Malos Tratos. O acto será ás 11:30hrs no refectorio do Pazo de San Lorenzo en Compostela.

PENELOPE:
Asi falou o oráculo:

“QUE á banda do solpor é mar de mortos,
incerta, última luz, non terás medo. QUE ramos de loureiro erguen rapazas
QUE cor malva se decide o acio.
QUE acades disas patrias a vindima.
QUE amaine o vento, beberás o viño.
QUE sereas sen voz a vela embaten.
QUE un sumario de xerfa polos cons.”

Así falou Penélope:

“Existe a maxia e pode ser de todos.
A que tanto novelo e tanta historia?
EU TAMÉN NAVEGAR.”
Autora: Xoana Torres

Actos 25 N na Coruña

Actos 25 N na Coruña

25 de Novembro do 2007: Podemos acabar coa violencia machista - Cada quen desde a súa responsabilidade

PODEMOS ACABAR COA VIOLENCIA MACHISTA
CADA QUEN DESDE A SÚA RESPONSABILIDADE
25 de novembro,
Día Internacional
contra a Violencia de Xénero

Son moitos os cambios nos últimos anos: novas leis, programas específicos nas administracións, visibilización nos meios de comunicación, distinta valoración na opinión pública, novos valores nas relacións persoais... aínda así, o número de mulleres asasinadas, as denuncias de mulleres agredidas e as condenas por agresións, seguen aumentando. E o que é aínda máis preocupante, a violencia machista perpetúase na xente máis nova.

Somos conscientes de que muitas estruturas económicas (Banco Mundial, Fondo Monetario Internacional, multinacionais...) , estruturas políticas (G-8, gobernos, exércitos...), e estruturas relixiosas (Vaticano, conferencia episcopal española, aiatolas, imáns, consellos relixiosos...) están mantendo e perpetuando unha organización patriarcal da sociedade onde se encontra enraizada a violencia machista. Unha realidade implantada en todo o planeta, e que mostra a súa face máis descarnada en situacións de guerra, tráfico de persoas e explotación sexual.

Aínda así, desde a Marcha Mundial das Mulleres temos o convencemento de que para rematar coa violencia, non chega coa denuncia e loita contra todas estas institucións e estruturas. Partindo da nosa realidade máis inmediata, fai falta que confluamos nunha mesma dirección todos os sectores sociais que aspiramos a transformala,
porque cada quen debe analisar e asumir a responsabilidade que lle corresponde para rematar con esta lacra social:

*As organizacións políticas e as persoas que teñen responsabilidades e presenza nas administracións e nos poderes públicos, que deben tomar consciencia de que este non é un problema só daqueles departamentos, secretarías, concellalias... específicas, senón que é algo que atinxe de xeito global a todos os estamentos e implica reformulacións organizativas e de "boas práticas", destinando máis recursos para a aplicación das leis, creación e mantemento de servizos de atención e recuperación das vítimas, aplicando consecuentemente políticas de prevención e compromenténdose, máis aló do papel, nas políticas de igualdade. Enfrontándose aos grupos políticos que dean o seu apoio a alternativas ou práticas sociais, económicas, relixiosas e culturais que niguén a igualdade de dereitos para todas as persoas e favorezan relacións de marxinación e opresión.

*As persoas que traballan nos medios de comunicación, tanto públicos como privados, que teñen a responsabilidade de elaborar e divulgar unha información obxectiva e libre de estereotipos sexistas, tanto en relación coas vítimas de violencia como a visibilización das mulleres en todos os ámbitos sociais. Asumindo a responsabilidade que lles corresponde na creación dunha opinión pública inspirada nos valores da igualdade.

*Os sindicatos, que teñen a responsabilidade de loitar contra a segregación e a discriminación no mundo laboral e de asumir a defensa da seguridade e a saúde de todas as traballadoras e traballadores. Deben aplicar unha perspectiva de xénero na sua acción sindical, utilizando todas as ferramentas na loita contra a discriminación, e o acoso, e na mellora das condicións laborais, especialmente dos sectores máis precarizados e vulnerábeis, tanto no ámbito rural como no urbano. Correspóndelles, como un dos máis importantes axentes sociais, un papel fundamental na sensibilización social a prol da igualdade, a corresponsabilidade e de rexeitamento do machismo e a misoxinia.

*A comunidade educativa, que ten a responsabilidade de detectar e atallar, no seu ámbito, actitudes machistas e situacións de violencia, formando en valores de igualdade, solidariedade, xustiza, liberdade e paz. Xerando dinámicas própias de renovación pedagóxica que garanticen unha educación en igualdade.

*O movimento veciñal, cultural, ecoloxista... que conforman un tecido social moi activo no noso país e de compromiso transformador, que teñen a responsabilidade de transmitir e aplicar os modelos de igualdade na hora de elaborar as súas alternativas, a súa práctica e o seu modelo organizativo, monstrando a súa solidariedade e irmandade co feminismo.

* As persoas crentes, que tenhem a responsabilidade de rexeitar o machismo e a misoxinia que emana, tanto das estruturas relixiosas, da doutrina, ou dos textos sagrados, buscando un novo modelo de espiritualidade que non perpetue a exclusión e opresión das mulleres.

* Os homens, que teñen a responsabilidade de amosar o seu rexeitamento, no día a día, ás actitudes machistas, desenvolvendo novos modelos de masculinidade, implicándose na sensibilización e concienciación social pola necesidade dun novo modelo de relacións afectivas e sexuais baseadas no respecto, a igualdade e a liberdade. Asumindo a corresponsabilidade no coidado (crianzas, persoas enfermas e de idade, traballo doméstico...), tan imprescindíbel para as persoas.

As mulleres, que temos a responsabilidade de non perpetuar un sistema que nos marxina, de rexeitar unhas relacións baseadas na sumisión e na desigualdade, que debemos implicarnos no proceso de empoderamento individual e colectivo, criando alianzas e cumplicidades que nos axuden a avanzar.

DOMINGO, 25 DE NOVEMBRO
ACUDE ÁS MOBILIZACIÓNS CONVOCADAS

Vigo, ás 12hs saída de Urzaiz (entrada a Príncipe).
A Coruña, ás 12hs no Obelisco.
Ferrol Terra, ás 12hs, Praza de Galiza, en Narón.
Pontevedra, ás 12hs Praza “8 de marzo”.
Costa da Morte, ás 12hs na Praza “8 de marzo” en Cee.
Compostela ás 12:30 na Praza “8 de marzo”.
_______________

Manifesto da Marcha Mundial das Mulleres - 17 Outubro 2007, no Día internacional de loita contra a pobreza

Manifesto da Marcha Mundial das Mulleres - 17 Outubro 2007
13-10-2007

Nós, mais unha vez, mobilizámonos neste 17 de outubro para denunciar e esixir o fin da opresión á que somos sometidas por ser mulleres, para acabar coa dominación, a explotación, o egoísmo e a procura desenfreada do lucro que traen inxustizas, guerras, colonizaciones, ocupacións e mais violencia.

Das nosas loitas feministas e as das nosas antepasadas que loitaron en todos os continentes, naceron novos espazos de liberdade para nós, as nosas fillas, os nosos fillos, para todas as nenas e os nenos que seguirán camiñando sobre a terra. No 2000 xuntamos 5 millóns de firmas esixindo o fin da pobreza e da violencia. O 2005 saímos ás rúas novamente convocando á humanidade por Igualdade, Liberdade, Xustiza, Paz e Solidariedade e tecendo os nosos soños mentres construímos a nosa manta mundial.

Hoxe, como antes, denunciamos o capitalismo, o patriarcado e as súas institucións como as corporacións transnacionais e as oligarquías nacionais, que extraen a súa riqueza da discriminación, opresión e explotación dos nosos pobos e especialmente as mulleres, do saqueo dos nosos territorios, auga, terra, biodiversidade, fontes de enerxía, e descoñecen os nosos dereitos individuais e colectivos. Denunciamos estes sistemas que se organizan con base nos privilexios dos homes sobre as mulleres, de brancos sobre negros e indíxenas, así como a exclusión das lesbianas, de inmigrantes e tantas situacións de vida consideradas por eles ?anormais?. Denunciamos o seu carácter represivo e de criminalización das nosas loitas.

Neste 17 de Outubro - Día internacional de loita contra a pobreza - chamamos a atención á realidade vivida por nós mulleres: o noso traballo de coidado á familia e á comunidade non é recoñecido e aumenta cos cortes do orzamento publico, temos menos propiedade e control dos recursos, temos salario menores, as condicións de traballo son precarias e as empresas controlan a nosa sexualidade e corpo. Non temos as mesmas oportunidades de estudo e os nosos coñecementos e cualificacións son menos recoñecidas. As conexións entre a pobreza e a violencia cara ás mulleres maniféstanse no tráfico e explotación sexual, no feminicídio, na utilización do corpo das mulleres como botín de guerra.

Recoñecemos as varias formas de opresión cara ás mulleres nos catro cantos do mundo. Tantas veces manifestámonos, e seguiremos o facendo, contra as ocupacións militares en Palestina, Afganistán, Líbano, Iraq. Neste momento particular relevamos a nosa solidariedade coas mulleres en loita en contra a ditadura militar en Birmania, que empezasen denunciando a alta dos prezos de combustibles e abrisen o camiño a monxes, estudantes e todo o pobo. Apoiamos ás compañeiras de Costa Rica no seu NON ao tratado de libre comercio de América Central con Estados Unidos. Empeñamos a nosa loita para superar a terrible violencia que sofren as mulleres nos conflitos armados na rexión de Kivu, Republica Democrática do Congo e Darfur, na rexión oeste de Súan.

Reafirmamos os nosos camiños para superar a pobreza e a violencia cara ás mulleres:

Autonomía económica das mulleres e repartición da riqueza: Empregos dignos, con dereitos laborais e xusta remuneración; manexo, uso e control dos recursos e medios de vida; fortalecemento da economía solidaria; valorización do traballo reprodutivo e produtivo das mulleres. Non pago da débeda externa que atenta contra a soberanía dos países e vixilancia para os novos endebedamentos. Non negociar nin asinar tratados de libre comercio que teñan como obxectivo asegurar os intereses das transnacionales.

Por soberanía alimentaria e contra a privatización da natureza: Auto-xestión dos nosos recursos naturais que se basee nun modelo de desenvolvemento que respecte as necesidades básicas das xeracións presentes e futuras. Dereito a manter os nosos medios de vida, a producir os nosos propios alimentos da forma en que queremos producir e alimentarnos de acordo á nosa propia cultura.

Non máis violencia cara ás mulleres: Combate á violencia sexista que é un instrumento de control das nosas vidas, o noso corpo e sexualidade, de tornarnos obxectos sometidos á vontade do outro. Compromiso e medidas concretas do Estado, da sociedade, en particular dos movementos sociais, na prevención e punición da violencia cara ás mulleres.

Paz e desmilitarización: Pór un fin na impunidade e no uso do corpo das mulleres como botín de guerra e do estupro como arma de guerra. Participación das mulleres na resolución dos conflitos. Política de desarmamento, contra as ocupacións e a presenza militar estranxeira incluíndo bases e exercicios militares.

Ata que todas as mulleres sexan libres estaremos en marcha!

Granxa do Ulmeiro, Portugal, 08 Outubro 2007

Comité Internacional Marcha Mundial das Mulleres
______________

Domingo 21 de Outubro, Homes Galegos pola Igualdade convocan unha concentración en Compostela conta a violencia machista

HOMES GALEGOS POLA IGUALDADE:
CONCENTRACIÓN CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA - 21 OUTUBRO - SANTIAGO DE COMPOSTELA

COLABORA PARTICIPANDO E DIFUNDINDO ESTA MENSAXE, É UN SINXELO PERO IMPORTANTE PASO PARA RACHAR COA VIOLENCIA

Homes Galegos pola Igualdade, convoca a toda a sociedade galega á

CONCENTRACIÓN CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA

Domingo 21 de outubro ás 12:00 h., na Praza do Toural en Santiago.

A violencia masculina contra as mulleres ten unha magnitude inaceptable, milleiros de mulleres maltratadas e decenas de mulleres mortas se repiten anualmente, o que supón un ataque intolerable aos dereitos humanos e as liberdades democráticas no noso país.

Quenes cremos na xustiza social e na igualdade, temos a obriga moral e política de esixir unha resposta firme ás nosas institucións, pero tamén temos a obriga de apoialas e poñer todos os recursos que estean ao noso alcance.

É preciso que toda a sociedade participe activamente no cambio da xerarquía de valores, é necesario que non calemos, que nos fagamos responsables, xa que o silencio fainos cómplices de que esta situación se perpetúe.

Nese día Sevilla, Madrid, Barcelona, Málaga, León, Santiago, e posiblemente outras cidades estarán unidas por un mesmo obxectivo, por unha mesma causa.

Dende aquí, Homes Galegos pola Igualdade, convoca a toda a sociedade galega a unha concentración o Domingo 21 de outubro ás 12:00 h., na Praza do Toural en Santiago.

Na que invita á participación activa, ás persoas responsables políticas de Galicia que cada día máis introducen a perspectiva de xénero nas súas axendas, ás asociacións de mulleres que traballan dende hai décadas pola erradicación da violencia e o apoio ás vítimas, ás persoas que dende os seus entornos de traballo (Medios de comunicación, Universidades, Concellos, centros educativos, CIMs, Xulgados, Servizos Sociais, as Forzas e Corpos de Seguridade, etc) que todos os días poñen o seu gran de area, nesta, cada día máis tupida rede de persoas que loitan contra a violencia.

Pero particularmente queremos incentivar a participación dos homes que asumen o compromiso de enfrontarse a calquera conduta que supoña desconsideración ou maltrato de calquera tipo cara as mulleres e cara a infancia, porque somos os homes os primeiros que temos que rachar coa complicidade que temos cos homes que exercen violencia.

Grazas, vémonos en Santiago.

Cómo criar un grupo de homes profeministas?:

Homes Galegos Pola Igualdade

Avda. Buenos Aires, 26 – 1º
36500 Lalín (Pontevedra)

Tels.: 661 181 725 – 609 827 021 - 619 861 242
609 276 501 - 661 582 721
e-mail:
homesgalegospolaigualade@yahoo.es
_______________

Manifesto da Marcha Mundial das Mulleres no Día internacional de loita contra a pobreza

Manifesto da Marcha Mundial das Mulleres
17 de Outubro de 2007
Día internacional de loita contra a pobreza

Nós, mais unha vez, mobilizámonos neste 17 de outubro para denunciar e esixir o fin da opresión á que somos sometidas por ser mulleres, para acabar coa dominación, a explotación, o egoísmo e a procura desenfreada do lucro que traen inxustizas, guerras, colonizaciones, ocupacións e mais violencia.

Das nosas loitas feministas e as das nosas antepasadas que loitaron en todos os continentes, naceron novos espazos de liberdade para nós, as nosas fillas, os nosos fillos, para todas as nenas e os nenos que seguirán camiñando sobre a terra. No 2000 xuntamos 5 millóns de firmas esixindo o fin da pobreza e da violencia. O 2005 saímos ás rúas novamente convocando á humanidade por Igualdade, Liberdade, Xustiza, Paz e Solidariedade e tecendo os nosos soños mentres construímos a nosa manta mundial.

Hoxe, como antes, denunciamos o capitalismo, o patriarcado e as súas institucións como as corporacións transnacionais e as oligarquías nacionais, que extraen a súa riqueza da discriminación, opresión e explotación dos nosos pobos e especialmente as mulleres, do saqueo dos nosos territorios, auga, terra, biodiversidade, fontes de enerxía, e descoñecen os nosos dereitos individuais e colectivos. Denunciamos estes sistemas que se organizan con base nos privilexios dos homes sobre as mulleres, de brancos sobre negros e indíxenas, así como a exclusión das lesbianas, de inmigrantes e tantas situacións de vida consideradas por eles ?anormais?. Denunciamos o seu carácter represivo e de criminalización das nosas loitas.

Neste 17 de Outubro - Día internacional de loita contra a pobreza - chamamos a atención á realidade vivida por nós mulleres: o noso traballo de coidado á familia e á comunidade non é recoñecido e aumenta cos cortes do orzamento publico, temos menos propiedade e control dos recursos, temos salario menores, as condicións de traballo son precarias e as empresas controlan a nosa sexualidade e corpo. Non temos as mesmas oportunidades de estudo e os nosos coñecementos e cualificacións son menos recoñecidas. As conexións entre a pobreza e a violencia cara ás mulleres maniféstanse no tráfico e explotación sexual, no feminicídio, na utilización do corpo das mulleres como botín de guerra.

Recoñecemos as varias formas de opresión cara ás mulleres nos catro cantos do mundo. Tantas veces manifestámonos, e seguiremos o facendo, contra as ocupacións militares en Palestina, Afganistán, Líbano, Iraq. Neste momento particular relevamos a nosa solidariedade coas mulleres en loita en contra a ditadura militar en Birmania, que empezasen denunciando a alta dos prezos de combustibles e abrisen o camiño a monxes, estudantes e todo o pobo. Apoiamos ás compañeiras de Costa Rica no seu NON ao tratado de libre comercio de América Central con Estados Unidos. Empeñamos a nosa loita para superar a terrible violencia que sofren as mulleres nos conflitos armados na rexión de Kivu, Republica Democrática do Congo e Darfur, na rexión oeste de Súan.

Reafirmamos os nosos camiños para superar a pobreza e a violencia cara ás mulleres:

Autonomía económica das mulleres e repartición da riqueza: Empregos dignos, con dereitos laborais e xusta remuneración; manexo, uso e control dos recursos e medios de vida; fortalecemento da economía solidaria; valorización do traballo reprodutivo e produtivo das mulleres. Non pago da débeda externa que atenta contra a soberanía dos países e vixilancia para os novos endebedamentos. Non negociar nin asinar tratados de libre comercio que teñan como obxectivo asegurar os intereses das transnacionales.

Por soberanía alimentaria e contra a privatización da natureza: Auto-xestión dos nosos recursos naturais que se basee nun modelo de desenvolvemento que respecte as necesidades básicas das xeracións presentes e futuras. Dereito a manter os nosos medios de vida, a producir os nosos propios alimentos da forma en que queremos producir e alimentarnos de acordo á nosa propia cultura.

Non máis violencia cara ás mulleres: Combate á violencia sexista que é un instrumento de control das nosas vidas, o noso corpo e sexualidade, de tornarnos obxectos sometidos á vontade do outro. Compromiso e medidas concretas do Estado, da sociedade, en particular dos movementos sociais, na prevención e punición da violencia cara ás mulleres.

Paz e desmilitarización: Pór un fin na impunidade e no uso do corpo das mulleres como botín de guerra e do estupro como arma de guerra. Participación das mulleres na resolución dos conflitos. Política de desarmamento, contra as ocupacións e a presenza militar estranxeira incluíndo bases e exercicios militares.

¡Até que todas as mulleres sexan libres estaremos en marcha!

Granxa do Ulmeiro, Portugal, 08 Outubro 2007

Comité Internacional Marcha Mundial das Mulleres
Rua Ministro Costa e Silva, 32,
Pinheiros, CEP 05417-080, São Paulo, SP
BRASIL
Fone/fax: (11)3819-3876
_____________________

Pontevedra, 20 de Outubro: A prostitución a debate

Pontevedra, 20 de Outubro:
A prostitución a debate

MMM Marcha galiza -marchagaliza@gmail.com-
3 de outubro de 2007 00:38
Para: marchagaliza@feminismo.info
A PROSTITUCIÓN A DEBATE

A Marcha Mundial das Mulleres organiza o próximo día 20 de outubro, unha xornada aberta de debate sobre a prostitución. No arquivo encontraredes o programa e o cartaz. Agardamos a vosa asistencia.

A inscripción realizarase mediante pago de 20€ no nº da conta da Marcha Mundial das Mulleres:

CAIXA GALICIA: 2091-0377-71-3040005610

No recibo deberá constar o nome e a localidade.

Eses 20€ comprenden os cafés de media mañá e tarde, e o xantar do mediodía.

Pódese contactar por teléfono coas coordenadoras de Vigo(657825556 ), Ferrol (652201003), Pontevedra (669794462) e A Coruña (649372511).

--
Coordenadora Nacional Galega
Marcha Mundial das Mulheres
Marcha mundial das Mulleres
Avda de Lugo 143, baixo
15703 Compostela-Galiza
CIF G-15773013
tlf 652201003-657825556-667531529
http://www.feminismo.info

Se o necesitades podedes copiar o cartaz e folleto aquí:
Cartaz en formato -jpg-
Folleto en formato -jpg-
_____________

Concentraçom de repulsa polo assassinato de Estrella Geremias

Dua moças da Coordenadora Local da Marcha Mundial das Mulheres en Ferrolterra colocavam numha farola da praça do concelho umha fita co nome de Estrella Geremias, última vítima da violência machista em Galiza. A praça nesse momento atopava-se enchida cos siareiros da equipa local de futebol para festejar o ascenso a segunda divissom. Umha acertada mediaçom das concelheiras permitiu que a megafonia preparada para receber à equipa, fose utilizada para denunciar a situaçom de violência na que vivem muitas mulheres, para denunciar que essa violencia tem a súa raiz numha sociedade patriarcal que somete às mulheres e que o silencio ante situaçons de violência machista convirte-se em cumplicidade. Nem na casa, nem na rua, nem na economia, nem na religiom, nem na política devemos permitir o sometemento e a discriminaçom.

Concentración en Oleiros polo asesinato de Estrella Geremias

A pesares dos intentos normativos, é dicir, das diferentes leis e medidas promulgadas nos últimos tempos, -tanto a nivel internacional, como do estado español, como da propia Galiza-, a situación de desigualdade e desprotección das mulleres ante a violencia que sófremos cada día, segue a ser un feito notorio e indiscutible.

Nesta sociedade as mulleres estamos exportas –todas nos, sen excepción-, á violencia, ao maltrato, ao asasinato.

Todas as mulleres somos vítimas potencias e reais –moitas de nos-, do esquema machista desta sociedade.

Seguemos sen ter garantías reais para:
manter a nosa dignidade como mulleres
exercer os nosos dereitos de liberdades e oportunidades sociais máis básicos.

Seguimos loitando contra os múltiples prexuízos patriarcais desta sociedade, que nos considera elementos inferiores.

Considérannos INFERIORES até o punto que non se respecta –nin sequera- a nosa integridade física.

As mulleres seguimos sumando dentro dunhas estatísticas (absolutamente impersoais), como un número ao alza de mortas e sufridoras de lesións graves.

Independentemente das actuacións legais e políticas de sensibilización contra o machismo, mentres a sociedade –no seu conxunto- permitamos:

prácticas de discriminación tradicionais.
distribucións estereotipadas dos papeis asignados entre sexos
imaxe de dominación dun sexo sobre o outro.
machismo e misoxinia nos usos da linguaxe, etc.

Mentres nos conformemos, nos habituemos, a ser un número máis nas estatísticas, NON SE FREARÁN AS MORTES.

Debemos loitar con forza para que a nosa visibilidade como mulleres sexa una realidade indiscutíbel.

O común plural foi sempre masculino, mais foi así porque o masculino era o elemento preponderante na sociedade ao longo da historia.

Hoxe, sen embargo, todas sabemos que a metade da poboación –a metade da sociedade- é feminina.

As mulleres, polo tanto, temos o dereito a ser clasificadas como seres respetábeis en toda a nosa integridade.

A sociedade –e desde logo os homes que forman parte dela- deben saber dunha vez por todas que:

Temos os mesmos dereitos
Temos as mesmas liberdades

Non somos zorras, nin putóns, polo feito de desfrutar da nosa liberdade.

Queremos e aceptamos con orgullo a feminización dunha sociedade que tradicionalmente foi dos homes, máis negámonos a vivir nun papel subordinado.


As leis demóstrannos con cada morte –dunha de nos-, que NON son suficientes.

Acabamos de pasar unhas votacións. Votar tampouco é suficiente.

ESIXIMOS DECIDIR:

Sobre a nosa capacidade de expresión
sobre a nosa capacidade de traballo
sobre os nosos erros
sobre a nosa sexualidade
sobre as nosas amizades
SOBRE A NOSA PROPIA VIDA

Non queremos ser mulleres abnegadas, tampouco queremos que nos traten como raíñas.

QUE NOS DEIXEN VIVIR

QUE NOS RESPECTEN

QUE NON NOS MATEN POR SER MULLERES

QUE NON SOMOS DE NINGUÉN

QUE SOMOS PARTE ACTIVA E VINCULADA A ESTA SOCIEDADE

QUE SOMOS MULLERES



COMUNICADO DA MARCHA MUNDIAL DAS MULLERES, LEIDO POR PURA FERREÑO NA CONCENTRACIÓN DO 23 DE XUÑO DE 2007, SÁBADO, ÁS 19,00, NA CASA CHARRY (OLEIROS – A CORUÑA), EN REPULSA POLO ASESINATO DE ESTRELLA GEREMIAS
Foto Almara

Acto de solidariedade con Atenco en Compostela

Mércores 27 de Xuño ás 20hs na Galeria Sargadelos de Compostela, a Secretaría das Mulleres do Sindicato Labrego Galego organiza un acto de visibilización das reivindicacións campesinas de Atenco, e denuncia da forte represión sufrida pola reivindicación das súas teras.
Martha Pérez Pineda, é orixinaria de San Francisco Acuexcómac,
concelllo de San Salvador Atenco, estado de México.
É psicóloga. Ten 46 anos. É representante do Frente de Pueblos
en Defensa de la Tierra ( F.P.D.T) de San Salvador Atenco.O seu pai
é ejidatario, ten unha hectárea. Participou no movemento social en defensa
das nosas terras desde o 22 de outubro de 2001.
San Salvador Atenco significa: á beira do lago.
Son pobos orixinarios ubicados na beira do ex-lago de Texcoco.

-Representa a loita pacífica dos nosos pobos.
-Lograron a victoria e recuperamos as nosas terras.
-Foron reprimidos/as salvaxemente.
-Actualmente loitn pola liberdade dos seus/suas presos/as políticos/as.


A finais do 2001 o pobo de San Salvador de Atenco levantouse contra o
espolio das súas terras por parte do goberno Mexicano. Como parte do famoso
Plan Poboa-Panamá, oficialmente decretábase a expropiación de máis do
80% do territorio de Atenco e case todo o poboado de Ixapan para a
construción dun novo aeroporto internacional. Decretouse o prezo de 7,20
pesos (0.5 euros) por metro cadrado (rústico ou urbanizable).
Ante o decreto o pobo de San Salvador Atenco saíu á rúa e organizouse
na Fronte de Pobos en Defensa da Terra. Non pedían un prezo mellor polas
súas terras, ao contrario esixían o seu dereito de continuar as súas vidas, de
preservar a súa cultura e as súas tradicións. Trátase de pequeno campesinado,
ejidatario (minifundio) na súa maioría. Ademais todos os informes sobre impacto
ambiental sinalaban o desastre que suporía a construción do
aeroporto. Durante o conflito o goberno mexicano presento cargos contra
moitos e moitas habitantes de Atenco. Entre eles, o de secuestro pola
retención dalgúns funcionarios.
Tras esta longa e dolorosa loita, o pobo de San Salvador Atenco gañou esta
primeira batalla e o aeroporto non se construíu. Ademais o goberno comprometeuse,
e así o fixo, a retirar os cargos, como o de secuestro ou desorde pública.
Desgraciadamente, a guerra do goberno contra os campesiños, indíxenas,
contra o pobo de Atenco, non fixera máis que empezar. En maio do
ano pasado, 2006, o movemento social do pobo de Atenco, organizado na
Fronte de Pobos en Defensa da Terra apoiaban as reivindicacións de vendedores
de flores tradicionais, quen foran expulsados do
mercado local que colinda co proxecto dun megasupermecado
multinacional. Utilizando este feito como escusa (existen rumores que falan
do renacemento do proxecto do aeroporto) e como un xesto exemplar de castigo
e desgaste, o exercito e a policía atacaban brutalmente aos
campesiños.
Un mozo de 14 anos foi asasinado polas forzas gobernamentais.
Máis de 47 mulleres foron arrestadas e trasladadas ao cárcere nun autobús.
Durante o traslado máis de 37 mulleres foron violadas e unha decena sufriron
outros abusos sexuais por parte do exército e a policía.
Brutalidade e torturas por centos de persoas detidas (29 aínda permanecen
nos cárceres) e un longo etcétera de violacións contra os dereitos
humanos foi o resultado do ataque das forzas gobernamentais. As
casas daqueles sinalados como "lideres" por un encapuchado foron
esnaquizadas polo exército. Romperon todo o que atoparon ao seu paso.
Roubaron o diñeiro e calquera cousa que consideraron de valor.
O alto tribunal de México xa ditaminou que houbo unha violación dos
dereitos humanos nos feitos de maio. Desgraciadamente as recentes
resolucións xudiciais contra as persoas presas non foron precisamente
xustas. Máis ben, todo o contrario.

Consideramos necesario denunciar estes feitos e, por iso e co lema Atenco
non se vende unha compañeira de Atenco está en Europa para denuncialos.
Ls principais obxectivos da xira desta compañeira resúmense no seguinte:

1. Denunciar a represión brutal á que se ve sometida a poboación
de Atenco, facendo especial fincapé na violación de dereitos
humanos ocorrida en maio do ano pasado.
2. Esixir á Unión Europea que rompa o seu tratado de libre comercio
con México. Xa que en devandito tratado existe unha cláusula sobre a
obrigación de respectar os dereitos humanos como condición
indispensable para a validez do acordo. Ao mesmo tempo,
denunciar as consecuencias desastrosas que devanditos acordos
de libre comercio provocan na estabilidade económica e social de
miles de comunidades.
3. Esixir a retirada dos cargos de aprehensión contra as persoas
detidas en Atenco no 2001, así como a liberación das
encarceradas durante o conflito de maio do 2006.
4. Conseguir o apoio de organizacións de mulleres para denunciar,
dentro dos movementos feministas, a violación das 37
compañeiras, así como dos abusos sexuais sufridos por outra
decena, como arma de guerra e sementa do terror. Unha estratexia
que intenta desgastar e destruír o movemento social, atacando con
especial vehemencia e brutalidade ás súas mulleres.
5. Ademais do apoio político, é necesario nestes momentos un
apoio económico, que permita á fronte de Pobos en Defensa da
Terra facer fronte aos pagos do equipo de avogados que se ocupan
da defensa tanto das persoas presas como daquelas
que se atopan en "busca e captura" con ordenes de aprehensión
do 2001.
6. Un último punto importante, é a necesidade da maior
visualización posible, a través dos medios, así como contactos
con organizacións de dereitos humanos, que sexan de apoio á
compañeira que vén de Atenco. Ela é unha das vítimas da
represión, e atópase acusada de secuestro durante o conflito
do aeroporto. Unha acusación de secuestro que carece de ?secuestrado?.
Pero por esta acusación podería ser condenada
a máis de 20 anos de prisión.